Koesterkolder

Heb een nieuwe soort gespot. Het is de mens die tussen de prikkende distels en aromatische vlaaien, tegen Klara 5 aan schuurt. Ziedaar, de koeknuffelaar.

Is niet gratis, zo’n portie buikschuiven in het groen. Maar voor vijf tientjes volg je wel een heuse workshop, om te ontdekken dat je tijdens het koemuniceren vrijwel geen flikker uitvoert. Een beetje schurken, da’s alles.

Moet onmiddellijk worden verboden, dat bullchillen. Waarom? Ten eerste omdat er ongelukken van komen, zoals laatst in Coevorden. Koe X (zij wil anoniem blijven) kreeg daar de kolder in de kop, omdat een knuffelaar zei: “Hé, lekker biefstukje van me!” Het zijn gevoelige beesten.

Dan de koeklever zelf. Is iemand die vreselijk in de war is. Heeft de koe horen loeien, maar weet niet waar de uier hangt. Zoiets. Of vroeger te weinig borstvoeding gehad. Maar doe dan regressietherapie, of duik voor mijn part bij Ikea in de ballenbak. Is nog gratis ook.

Het achterhamwrijven is ook slecht voor de vluchteling. Die denkt in Nederland veilig te zijn en de trauma’s een beetje van zich af te kunnen schudden. Wordt de arme opeens geconfronteerd met hordes knuffelknullen en troeteltrutten. Je zou bijna wéér op de vlucht slaan.

Maar het grootste gevaar? De boeren en boerinnen die met het koeknijpen bijverdienen. Ze willen nog weleens doorslaan. Zoals ene Dafne van familiebofkont.nl, die het sinds kort ook met een varken doet. ‘Om schaamteloos te genieten van de geheime plekjes van Mannetje Bromsnor’. Tuurlijk schat. Hoe laat begint het schaapschudden?

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Doe ik niet, want naast me staat een harig beest van het type hond, die al minuten lang naar me koekeloert. Heeft vast zin in een stevige knuffel. Maar niet heus. Hij wil gewoon vreten en wel nu.